De meesten van ons krijgen bij zelfdiscipline een beeld van een bal en een ketting. We denken aan discipline als een tuchtmeester, die ons dwingt te doen wat we eigenlijk niet willen doen. Laten we vandaag dat beeld eens veranderen. Dan zullen we zien dat discipline eigenlijk vrijheid brengt!
Charlotte Mason’s werkwijze van onderwijs omvat discipline: Onderwijs is een atmosfeer, een discipline, een leven. Charlotte begreep de vrijheid die komt door het toepassen van discipline om goede gewoonten te vormen. Denk bijvoorbeeld aan de vrijheid die ontstaat als je kind de gewoonte zou ontwikkelen om direct bij de eerste keer te gehoorzamen. En niet alleen de vrijheid die het jou zou brengen; je kind zou vrij zijn van een zeurende ouder, vrij van mentale onrust om onafgemaakte zaken en vrij van conflicten die ongehoorzaamheid met zich meebrengt in huis. Over wandelen in vrijheid gesproken!
Hier zijn nog enkele voorbeelden van hoe discipline vrijheid brengt op verschillende gebieden van het leven:
Discipline: Je steekt elke avond de stekker van je mobiele telefoon in het stopcontact om hem op te laden.
Vrijheid: Je hoeft je geen zorgen te maken of je batterij leeg raakt midden in een gesprek. Je familie hoeft zich niet af te vragen of ze jou wel kunnen bereiken.
Discipline: Berg dingen op wanneer je ze niet meer gebruikt.
Vrijheid: Je verspilt geen tijd en energie met het zoeken naar de spullen die je nodig hebt. De discipline om elke keer twee minuten op te ruimen bespaart je een halve dag (of meer) opruimen van de vele stapels die zich hebben opgehoopt.
Discipline: Geef elke leesopdracht je volledige aandacht.
Vrijheid: Je bent voorbereid op de vertel- of examenvragen en hoeft niet alles opnieuw te lezen om te leren wat je de eerste keer ook had kunnen leren.
Discipline brengt vrijheid! Onthoud wel dat zelfdiscipline het uiteindelijke doel is. Het is geen echte vrijheid als je altijd afhankelijk bent van iemand anders om je te pushen. Daarom is discipline zo’n belangrijk onderdeel van het opvoedingsproces van onze kinderen. Want dat is het ook: een proces. Wij leiden hen met discipline van buitenaf totdat zij zichzelf van binnenuit kunnen disciplineren. Charlotte zei:”Dit onderwerp van het aanleren van nieuwe gewoontes wordt zo goed begrepen dat ik er alleen aan toe hoef te voegen dat zulke gewoontes niet volledig gevormd worden zolang toezicht nodig is. In het begin heeft een kind voortdurend toezicht nodig, maar na verloop van tijd moet hij zelf gaan oppakken wat hij moet doen.” (Vol. 3, blz. 108).
Dus waar sta jij in dat proces? Zit je in de fase van constant toezicht en ben je net een nieuwe gewoonte aan je kind aan het leren? Zit je ergens in de overgangsfase, waarbij je kleine aanpassingen maakt die je kind aanmoedigen tot zelfdiscipline en succes in een gewoonte? Of zie je de vruchten al van de zelfdiscipline van je kind in een bepaalde gewoonte en de vrijheid die het brengt?
Waar je ook bent in het proces, vergeet niet waar je het voor doet. Misschien focus je je teveel op de moeite die het kost om je kind te helpen zelfdiscipline te ontwikkelen. Maar denk dan aan de vrijheid die zal komen als gevolg van je consequente inspanningen.
Denk nu aan een gewoonte die je in je kind probeert te ontwikkelen. Wat voor vrijheid zal die gewoonte brengen als hij eenmaal is aangeleerd?
Originieel gepubliceerd op Simplycharlottemason.com. Vertaald en gebruikt na toestemming.
